Tijdens de eerste avond van het Voordrachtfestival dat dit jaar 33 bestaat, trapt het Montessoricollege af met een dubbelvoorstelling. De school heeft twee keer op een avond een bijna uitverkochte zaal rondom het thema “Dwarsdenkers en Rebellen”. Kortom, het Montessoricollege is populair en dat is niet verwonderlijk. In voorgaande jaren hebben de leerlingen van deze school een reputatie opgebouwd van sterk acteerwerk, originele theaterbeelden, scherpe literaire inhoud en muzikaliteit. De verwachtingen bij het publiek en recensent liggen dus kortom hoog.

Zal het Montessori ook dit jaar weer een voorstelling maken die rechtstreeks de kleinere theaters in kan?

Voordragen, het is de kunst van contact maken met je publiek door middel van een uitstekend tekstbegrip, een open en neutrale houding en een goede articulatie. Zeker als de tekst uit het hoofd is geleerd en er stiltes mogen vallen nadert de spreker de status van speecher. Voordragen kan vergezeld gaan van theatrale toevoegingen zoals muziek, zang of een theaterdialoog, zelfs dans en multimediale elementen kunnen een tekst bedden in een totaalervaring waarbij de tekst gedragen en ondersteund wordt door andere kunstvormen. De combinatie van voordracht met theatrale elementen zonder dat deze per se illustratief of slechts ter opvulling zijn, is een vorm die het Voordrachtfestival elk jaar weer laat onderzoeken door jongeren verbonden aan Nijmeegse middelbare scholen. En dat dit uitnodigend en inspirerend blijkt te werken voor de betrokken adolescenten behoeft geen uitleg voor wie in de zaal de veelheid aan creatieve tekstbehandeling gade slaat.

Het Montessori is gekleed in zwart en wit waarbij soms rode kruizen opdoemen op de borst. Het decor bestaat uit rechte lijnen en afzetlint. Gezichten zijn geschminkt met pijlen lans kaken en jukken. Lappen tekst zijn uit het hoofd geleerd. Engelstalig en Nederlandstalig, zelfs een zinnetje Duits.  De groep blinkt net als voorgaande jaren uit door middel van sterke teksten, uitstekend tekstbegrip, overtuigend bewegingstheater en somtijds ontroerende scenes. De voorstelling biedt wederom een veelheid aan creativiteit en originaliteit maar wat met meer puntjes op de I zou er een verhaal kunnen worden verteld waar nu de voorstelling af en toe blijft steken in een verzameling van losse scenes.

Het spelplezier is groot, de eenheid van de groep is duidelijk merkbaar. Hier staan jonge profs op het podium die niet bang zijn voor poëtische stiltes en die tijd durven nemen voor hun scene. Een genot om naar te kijken en luisteren. Hier en daar kan met behulp van wat meer oogcontact met het publiek en door middel van pauze nemen na grote volzinnen, een sterkere overtuigingskracht worden behaald.  Een voorbeeld van hoe dat moet wordt getoond door de speech van Geerte Hopmans over autisme. Geerte bewijst dat een meid uit 6VWO best een volwaardige  Ted Talk kan verzorgen. Lisa van Oosten, ook uit 6VWO, laat met een tekst over internet en identiteit zien dat ze qua overredingskracht en beheersing van het  ritme verwant is aan de Engelse dichter en spreker Kate Tempest.  Noëlla Mutsaers uit 4HAVO draagt accentloos en moeiteloos een ingewikkelde Engelstalige tekst voor over verschillen. Sterre Doelemans uit 5VWO leeft zich vloeiend in bij een cabarettekst van Ronald Goedemondt. Sophie Keulers uit 5HAVO zingt de sterren van de hemel achter de vleugel met een zelfgeschreven Nederlandstalig lied.

Het ensemble heeft zich verdiept in de Nederlandse kleinkunst zowel als de  Engelstalige en Duitstalige literatuur en theaterteksten. Sommige zijn bewerkt door leerlingen of met behulp van docent Stijn Heusschen. Rosa Sedee uit 4VWO schreef zelf een kort gedicht. 

Hoogtepunten uit deze voorstelling zijn verder een ontroerende theaterscene door Kika, Sophie, Isabelle en Rosa. Een spreker en een a cappella meerstemmig trio brengt een tekst tot leven van Harry F. Chapin “Flowers are red”(Living Room Suite, 1978)

Spelers Louie-Lou,  Jinthe & Romy en Idris zorgen voor een ander hoogtepunt bestaand uit een cabarettekst door van der Laan en Woe (‘Kopje thee’ uit: Alles eromheen, 2015)

Laten we tenslotte vermelden dat de recensenten verrukt waren door de toevoeging van mime, het geloofwaardig acteerspel, de ontspannen houding van het gehele ensemble. De keuze van de teksten en theaterteksten wordt zeer gewaardeerd. Het Montessori heeft wederom bewezen dat ze kunst verstaan en kunnen overbrengen, een eenheid kunnen vormen en het thema kunnen aanvliegen vanuit diverse invalshoeken.

Marjolein Pieks (Stichting Poëtisch)

Download deze tekst hier als Word-document